Dromen van drugsvrij feest

Artikel Parool, 10 augustus 2009

Festivals en politie staan niet meer lijnrecht tegenover elkaar in de omgang met pillen. Drugsvrij is het streven, maar met mate.

Ooit was er een tijd dat mensen xtc onder toezicht van de overheid konden testen op feesten. Die tijd is lang vervlogen, het beleid ging helemaal de andere kant op. De laatste jaren was de politie regelmatig met drugshonden en in uniform aanwezig bij festivals. Na de vrijheid van het pillen testen was er een periode dat ‘ gebruikersbezit’ van een pille-tje gedoogd werd, maar vanaf 2006 werd iemand bij wie één pil gevonden werd, aangehouden.

Drugsverbod op festival met een glimlach

Artikel Parool, 10 augustus 2009

AMSTERDAM – Geen politie te zien bij de ingang van het Loveland festival, zaterdag in het Sloterparkbad. En dat is de bedoeling van het nieuwe drugsbeleid: wel streng, maar geen opzichtige politieaanwezigheid.

Liefst 130 man beveiligingspersoneel heeft Loveland rondlopen. Een deel van hen fouilleert de bezoekers bij de ingang. Vrouwen fouilleren de vrouwen, mannen de mannen.
Wie gepakt wordt met drugs, wordt discreet overgedragen aan de politie. Uit het zicht van de rest van de bezoekers. Een hek, ondoorzichtig gemaakt met plastic, wordt een klein stukje geopend, drie meter verderop zit de politie klaar om de verdachte te fouilleren en in de politiebus te zetten. Alleen als de bus het ritje maakt naar het bureau om proces-verbaal op te maken, ziet het publiek de politie, en misschien een glimp van de arrestant. Zelfs de mobiele politiepost is achter een muur gezet.

Voorzichtige herstart Raw Rhythm

Artikel Parool, 3 augustus 2009

Tijdens de doorstart van Drum Rhythm dit weekend, na zeven jaar terug onder de naam Raw Rhythm, was het festival vooral bezig het verleden van zich af te schudden. Een nieuw publiek werd aarzelend gevonden.

Legendarisch was het, het Drum Rhythm festival op het Westergasfabriekterrein eind jaren negentig. Het eerste festival dat zich richtte op de klank van de grote stad: geen gitaren, maar zware baslijnen. In de vernieuwde editie, dit maal gesponsord door kledingmerk G-Star in plaats van tabaksmerk Drum, was niet alleen gekozen voor die zware baslijnen maar vooral zaterdag ook voor de platte sound van de stad. Dj Chuckie sloot de avond af in de Gashouder. Hij is de voorloper van de urbanhouse, draait zijn plaatjes snel aan elkaar, raast van hoogtepunt naar hoogtepunt en bedient het publiek van veel herkenbare melodieën. Met crunk koning Lil Jon trok hij een publiek dat vooral de grote feesten aan de randen van de stad frequenteert. Opgedirkte meisjes van allerlei etniciteiten op hoge hakken, brede jongens met een fonkelend knopje in de oorlel.

Vulgaire Lady Saw doorbreekt taboes

Artikel Parool, 31 juli 2009

Lady Saw is al jaren de vulgaire queen van de dancehall. Vannacht staat de Jamaicaanse met haar seksueel expliciete show op het Raw Rhythm Festival.

Met een afwezig ‘ hello’ neemt ze de telefoon op, de grofgebekte rouwdouwer die zich als één van de weinige vrouwen al jaren handhaaft in de harde Jamaicaanse dancehallwereld. “Ik was aan het slapen. ”
Dan begint haar wel iets te dagen van een afspraak voor een
telefonisch interview rond het middaguur. “Ik was gisteren in de club, ” verklaart ze. En ook al is ze dan veertig, dat betekent niet dat Lady Saw, geboren Marion Hall, na een kopje thee rond twaalven in haar bed kruipt. “Ik moet op straat zijn, in de club zijn, weten wat er speelt onder jongeren, anders kan ik geen goede tracks blijven maken. ”
Na een aantal miskramen adopteerde ze drie kinderen, maar daar heeft ze ook niet het wilde leven voor hoeven opgeven. “Nee joh, die zijn al oud, eentje gaat al naar de universiteit. ”
Op haar vorige plaat uit 2007, Walk out, staat een nummer over haar miskramen, No less than a woman. Het is een rustig nummer waarin Lady Saw betoogt dat onvruchtbare vrouwen niet minder waard zijn. Een behoorlijk taboe in Jamaica, waar het krijgen van kinderen van groot belang is en neergekeken wordt op vrouwen die geen nageslacht produceren.
Zo wist Lady Saw weer confronterend te zijn, al was het nu met een persoonlijk en maatschappelijk onderwerp, en niet met tirades tegen mannen of met de seksueel expliciete teksten waar ze internationaal om bewonderd wordt.