Nachtburgemeester: ‘dieptepunt vertrutting voorbij’.

Parool, 27 april 2011

Uitgaanders in Amsterdam geven het hoofdstedelijke nachtleven een 6,6. Dat blijkt uit de Nachtmonitor die nachtburgemeester Isis vandaag presenteert aan de burgemeester.

Paradiso is verreweg de populairste club, gevolgd door Trouw en Studio 80. Het gemiddelde bedrag dat op een nacht uitgegeven wordt is 56 euro. En over het aanbod van kroegen en café’s zijn meer mensen zeer tevreden (63% van de ondervraagden) dan over de clubs in de stad (47%).

Nachtburgemeester Isis van der Wel liet het onderzoek uitvoeren door onder meer The Choice, bureau voor marktonderzoek. Ruim 2200 mensen, van zowel binnen als buiten de hoofdstad, vulden de internet-enquete met vragen over het Amsterdamse nachtleven in. Deelnemers werden geworven via allerlei media.

Opvallend is dat, ondanks de regelmatige berichten over geweld in het uitgaansleven, slechts 5% van de ondervraagden zich onveilig voelt ’s nachts. Homoseksuelen voelen zich wel vaker onveilig (11%) dan heteroseksuelen (4%). Dat ruim de helft (58%) in het afgelopen jaar wel eens (verbaal) geweld heeft meegemaakt doet daar kennelijk niks aan af. De ingrepen van de overheid om de openbare ruimte veiliger te maken wordt verschillend beoordeeld. Bijna de helft (48%) van de mensen die de enquete invulde voelden zich helemaal niet veiliger door camera toezicht, 33% wel. Bijna de helft (44%) denkt dat de veiligheid toeneemt als de politie preventief fouilleert.

INTERVIEW

Isis van der Wel, ook bekend als dj Isis, werd in februari 2010 voor twee jaar verkozen tot nachtburgemeester van Amsterdam. Met de Nachtmonitor wil ze iets tastbaars hebben om mee naar de beleidsmakers te stappen.

Met welke uitkomsten sta je straks sterk bij wethouders?

“Het is goed om te kunnen laten zien dat 86% van de mensen die uitgaan in Amsterdam voorstander is van de verruiming van de openingstijden. De beslissing van de gemeente om dat te doen komt dus als geroepen.”

Met welke cijfers ga je nog meer zwaaien?

“Mensen hebben aangegeven dat ze outdoorfestivals (94%) en Koninginnenacht (91%) heel belangrijk vinden. Ik begrijp goed dat de overheid iets moet met de dronken massa die zich misdraagt, maar het kan niet zo zijn dat daarom de vrijheid van Amsterdammers ingeperkt wordt. Dat Koninginnenacht om vier uur moet ophouden, en er maar één alcoholische consumptie per persoon verkocht mag worden. Ik wil hameren op het belang van een vrij moment in het jaar, van een nacht en dag waarop mensen de touwtjes kunnen laten vieren.”

Het raportcijfer is in de Nachtmonitor helaas niet uitgesplitst naar leeftijd. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers is dertig, best oud voor uitgaanspubliek. Zitten er niet veel mensen tussen die het allemaal al wel gezien hebben?

“Het zou interessant zijn om de rapportcijfers naar leeftijd uit te splitsen. Ik ga kijken of we die gegevens nog kunnen destilleren.”

Mason geeft het publiek wat om naar te kijken

Parool, maart 2011

Dj’s, daar zijn de mensen op uit gekeken, denkt het dance duo Mason. Dus lieten ze een lichtgevende aap bouwen en stappen ze met een elektrische klarinet het podium op.

Een live-set door een producer blijft een raar ding. Hij staat op een podium live muziek te maken met zijn laptop, maar het publiek ziet er nauwelijks wat van. “Het gebeurt gewoon dat je live bezig bent en iemand een verzoeknummer komt aanvragen,” zegt Coen Berrier (31) de ene helft van het Amsterdamse dance duo Mason. Om wat duidelijker te maken dat er live muziek gemaakt wordt, en niet wat plaatjes van anderen gedraaid worden, gaat Mason met een dikke show toeren in plaats van alleen met laptops. “Als je er een elektrische klarinet bijpakt om een baslijn te spelen, zie je mensen elkaar aanstoten en wijzen,” zegt Berrier. “Mensen vinden dat tof. Het is meer entertainment.” De andere helft van het duo, Iason Chronis (31), weet precies wat het effect van een klassiek instrument tijdens een dance-show kan doen. Als violist toerde hij al mee met Tiësto om met dramatische riedels de mensenmassa’s tot een extra uitbarsting te spelen.

Mason is een naam die gebruikt wordt voor verschillende projecten. Als duo maken ze muziek in hun studio in het Westelijk Havengebied. Die brengen ze onder meer uit op hun eigen label Animal Language. Hun grote internationale hit Exceeder stamt uit 2006. Als dj Mason gaat Chronis in zijn eentje langs clubs in binnen en buitenland om daar sets te draaien met vooral electro en house muziek. En nu gaan ze weer, net als een aantal jaar geleden onder de naam Mason & The Maker, met zijn tweeën optreden, met de Mason Live Show. Tijdens de première van de show, eind februari in de Sugar Factory, presenteerden ze ook hun eerste volledige album They are among us. Ze dopen hun album ook nog in Antwerpen, Londen en Keulen.

Met het album dat deels gevuld is met popliedjes en een liveshow met instrumenten stapt Mason uit hun eigen klassieke dance-hoek waar enkel beats en laptops de toon zetten. Het duo gelooft dat het publiek na twintig jaar dj’s wel uitgekeken is op een gast achter knoppen. Het duo heeft een aap laten bouwen die licht geeft, de zogenaamde Baboon Booth. “We hadden ook lasers en knipperende lichtjes kunnen doen, maar die heeft iedereen al,” zegt Berrier. De lichten van de baboon en de lichten van de club worden gekoppeld aan geluidjes in de computers van het duo, net als de beelden voor op de schermen. Dus als Chronis bijvoorbeeld de knop van de snare-drum indrukt flitst het licht geel. Als Berrier tien minuten lang een geluidje loopt, draait een rood licht in een herhalend patroon mee. “Wat waaraan gekoppeld zit, daar zullen we nog wel mee blijven experimenteren,” zegt Berrier. “Tijdens een van de try-outs vielen alle lichten even uit. Maar mensen vonden het plotse donker geweldig, begonnen te gillen. Dat houden we er dus in.”

DJ Dimitri is terug

Parool, zaterdag 16 juli 2010

DJ Dimitri, de houselegende die de club verruilde voor vrijwilligerswerk op een bioboerderij, keerde gisteren officieel terug in de nacht. Met een soloset van zes uur lang in Trouw.

Dagen van te voren was de avond al uitverkocht, om teleurgestelde fans aan de deur te verkomen hield de club aan de Wibautstraat nog wat kaarten apart voor verkoop op de avond zelf. Vooral dertigplussers die de hoogtijdagen van de dj hebben meegemaakt kochten kaarten, schatte Trouw in. Dimitri Kneppers hoopte zelf op veel jonge nachtvlinders die hem slechts van naam kennen. “Ik wil juist die jongeren bereiken,” zei de dj die een van de RoXY-dj’s was die house in Nederland introduceerde gisterenmiddag. In verband met de deadline van de krant kon het Parool niet bij het hoogtepunt van het feest aanwezig zijn.

Het nieuws dat Dimitri stopte, de man die zoveel mensen aan de house kreeg en dansvloeren zodanig in extase wist te brengen dat tranen vloeiden, kwam drie jaar geleden hard aan bij de housegeneraties die met hem opgroeide. “Ik heb nog wel eens gezegd dat ik een sabbatical nam, maar dat ik definitief stopte, dat werd het verhaal,” zegt Dimitri nu. De liefde voor de nachtelijke uren kwam terug toen hij een jaar geleden draaide op het RoXY-reünie feest in Paradiso. “Dat is mijn clubje, daar moest ik zijn.” Doodnerveus was ‘ie, ‘maar de energie die je krijgt van het publiek, dat is fantastisch’. Hij wist: dit wil ik weer. Hij bouwde het langzaam op, draaide voor zijn grote terugkeer vannacht een paar keer als mystery guest op feesten, om te testen of hij de nieuwe muziek ook nog in de vingers heeft. Want de classics-feesten, daar is de drieënveertigjarige dj die in Bergen woont klaar mee. “Dat deed ik teveel voordat ik stopte. Dat ik in dat hokje zat was deels ook aan mezelf te wijten, ik bracht vlak na elkaar twee cd’s uit met classics. Steeds diezelfde nummers, het werd automatisme.”

Club AIR opent: een grote club die ook klein wil zijn

Parool, woensdag 28 april

Op de oude plek van iT is AIR neergedaald. Een grote club voor een breed publiek, bij het Rembrandtplein. “We willen liefst alle scenes binnen krijgen.”

Sander Kleinenberg, een van Nederlands grootste dj’s, opent donderdag 29 april AIR met zijn eigen avond. Die trekt de grote club, er passen ruim 1300 mensen in, wel vol. “Maar het moet hier met driehonderd mensen ook gezellig zijn,” vertelt mede-eigenaar Sjoerd Wynia (36) terwijl er nog overal bouwvakkers rondlopen om de club aan de Amstelstraat op tijd af te krijgen.

Een nieuwe club in het centrum van Amsterdam is al best bijzonder, een club van die omvang helemaal. In het centrum kunnen alleen Paradiso en de Melkweg (beiden gesubsidieerd) en Escape zoveel mensen binnen hebben. Dan zijn er de grote verhuurdozen aan de rand van de stad, The Powerzone en The Sand, die afgehuurd worden door organisaties om hun grote feesten te geven. Marcanti in Westerpark, die ook alleen verhuur deed, is sinds een paar maanden dicht.

AIR wil een combinatie van beiden worden: een echte club met wekelijks terugkerende programma’s die mede-georganiseerd worden door AIR zelf, sterk verbonden aan allerlei Amsterdamse scenetjes en met kwaliteitsmuziek, en tegelijkertijd een grote club die een breed publiek bereikt met dance die meer tegen het commerciële hangt. Om op zulke verschillende feesten het juiste gevoel te bereiken is AIR, dat grotendeels gehuisvest is onder straatniveau, geen grote vierkante doos maar een zaal met allerlei niveau’s, trapjes en ruimtes. “Je moet erin kunnen dwalen,” zegt Wynia, die een van de drie eigenaren is.

Nieuw dance-festival in Amsterdam genekt door stroperige ambtenarij

Parool, 10 maart 2010

Een nieuw dance-evenement in het Amsterdamse Bos gaat niet door wegens stroperigheid bij de gemeente Amstelveen.

Boekingsbureau Mojo wilde op 3 juli dit jaar het dance-event 1 day out houden in het Amsterdamse Bos, maar voelde zich twee weken geleden gedwongen de vergunningsaanvraag in te trekken. “We zijn hier al heel lang mee bezig,” zegt Lian van Leeuwen van Mojo. “De gemeente Amstelveen nam maar geen beslissing over de vergunning, en kon ook niet aangeven wanneer die beslissing wel genomen zou worden.” Daardoor kon Mojo naar eigen zeggen niet anders dan het evenement opheffen. “Als je iets goed neer wil zetten dan moet je op een gegeven moment zeker weten of het doorgaat of niet. De artiesten moeten ook worden geboekt.”

De gemeente Amstelveen meldt: “de overleggen waren nog niet afgerond.” De vraag waarom de overleggen zo lang duurden blijft onbeantwoord.

Het Amsterdamse Bos, de dienst van de gemeente Amsterdam die verantwoordelijk is voor het recreatiegebied, is teleurgesteld. “We vinden het belangrijk om ook jongeren naar het Bos te trekken,” zegt Judith Pieters van het Amsterdamse Bos. Ten zuiden van de A9 wordt momenteel met Amsterdams geld een nieuw terrein geprepareerd voor grote evenementen, Het land van Bosse. “1 day out zou het eerste evenement daar zijn geweest. Bovendien staat het Amstelveens beleid twee dance-events per jaar toe,” zegt Pieters. De andere vergunning is al vergeven aan het festival A Day at the Park.

Mojo gaat proberen om in 2011 het festival voor tienduizend mensen alsnog neer te zetten. Welke acts bijna geboekt waren wil Van Leeuwen niet zeggen, behalve dat de Britse act Underworld in optie was. Op het festival moest ‘de Lowlandskant van dance’ te horen zijn, met veel live-acts.

Club Gids zielloze verzameling feitjes

“Er is zo ontzettend veel te beleven” en andere dooddoeners, daar staat de nieuwe gids De 100 beste clubs van Nederland mee vol. Dat een clubber met de gids in de hand het land af gaat reizen als ware het een restaurantgids lijkt uitgesloten.

De makers van het boek, de jongens van de website Club Judge, vonden dat het na alle gidsjes voor restaurants, hotels en kroegen tijd voor een gids met clubs. Om het Nederlandse nachtleven in kaart te brengen en de clubber op weg te helpen. Honderd clubs staan erin met een eigen pagina. Een soort campinggidsje, waarbij icoontjes je vertellen of de club beschikt over ‘een giftshop ruimte’, ‘ontspanningsruimte’ en of rolstoelers er binnen kunnen rijden.

Het gaat de schrijvers van het boek steeds om hoe de club eruit ziet, hoe het geluid is, de drankprijzen en andere faciliteiten. Hoewel de interieurs goed beschreven worden zijn de korte verhaaltjes vaak te nietszeggend om als nachtvlinder een clue te krijgen of de club hem of haar iets te bieden heeft. Amsterdam Marcanti ‘spreekt met een zeer diverse programmering veel verschillende bezoekers aan’. Club Devo (Goes) ‘kan zich zeker meten met de stijlvolle hotspots die in de Randstad te vinden zijn’. “Paradiso is ook beroemd vanwege de speciale clubnachten, en dat vijf keer in de week.” En vooruit, nog eentje: “Alcatraz heeft alles in zich om een goede hotspot te zijn voor Friezen die van een feestjes houden.”

KC met soul zet Trouw in het zweet

Waaanzinnig lekker gedanst, zaterdag in Trouw op de soulvolle tunes van KC the Funkaholic. Hij vierde daar dat hij al 25 jaar plaatjes draait voor de dansvloer. En fok, wat kan hij dat goed. Warm, funky, soulfull. Dat de helft van het publiek bestond uit dansers die daarvoor hadden meegedaan aan de nogal lange housedance battle dreef de energie op de dansvloer tot een kookpunt.

Een stukje van de battle check je hier

hieronder mijn stuk vooraf in het Parool

Artikel Parool, zaterdag 19 december

Op de dansvloer wordt de laatste jaren vooral staand geborreld. Maar zaterdag komen de beste housedansers naar het feestje ter ere het 25-jarige dj-schap van KC The Funkaholic.

Uit Japan, Zweden, Duitsland, Amerika vlogen housedansers eerder deze week naar Amsterdam om workshops te volgen van hun helden. Morgen Izaterdag) zullen ze zich tijdens de wedstrijd in Trouw in het zweet dansen om bij de laatste drie te eindigen.  Want die drie mogen battlen tegen de jury die bestaat uit drie legendes van housedance: Way Sha (New York), Byron Cox (New York) en Rabah Otrip House (Parijs). Muziek: diepe housetracks. Fysiek vocabulair: snelle elastieke benen, flexibel bovenlijf en zekere armen.

Op de schoolfeesten waar KC The Funkaholic (Kees Heus, 44) voor het eerst draaide was er nog het schuifelkwartiertje. En later in de clubs werd er verleid op de dansvloer, paringsdansen. “Nu gaat het meer op de caveman stijl: flesje kapotslaan en vrouw meesleuren naar je hol.” Als dj mist hij de dansers op de vloer. Mensen die niet alleen hun hoofd knikken, maar hun hele lijf laten samensmelten met de muziek. Dus toen Heus, ook programmeur bij Paradiso en man achter het label Kindred Spirits, gevraagd werd of hij iets speciaals wilde doen tijdens zijn jubilieumfeest Forever wist hij dat het iets met dans moest zijn.

Brappp! M’n eerste stuk in Vrij Nederland

Op dagen dat ik vond dat ik toch maar geen ontslag moest nemen bij het Parool vreesde ik dat een freelancend leven mij zou drijven tot het tikken van stukjes voor de Blokker Kerstgids. Of tot het schrijven van klanteninformatie op de site van een verzekeraar.

Daarom maakt mijn eerste stuk, ik hoop dat dit de eerste is van meer, in Vrij Nederland mij zo vrolijk. Ik kan nog steeds mijn neus steken in zaken waar ik meer van wil weten en er nog wat mee verdienen ook. En Nalden staat deze week nog wel op de cover. Een betere salesman voor m’n stuk is er niet, s’pose.

————————————————————————————————-

Vrij Nederland, 3 december 2009

De discogeneratie wil doordansen. Niet tussen de tieners, maar met mensen van eigen leeftijd. Op muziek van toen.

Bent u veertigplusser? Zo iemand die ophield met dansen toen de house zijn intrede deed? En heeft u de laatste tijd nog wel eens lekker gedanst? Nee zeker? Zou u dat wel willen?

Dan bent u niet de enige. De mensen van de discogeneratie (en ietsje ouder) willen de dansvloer weer op. Niet in een muffig buurthuis, maar in een echte club. Waar ze muziek horen die ze kennen, en kunnen dansen met leeftijdgenoten. Een deel van hen heeft altijd rondgedoold in het nachtleven, anderen keren na een tijd van keurige afwezigheid weer terug. De kinderen zijn inmiddels oud genoeg om op zichzelf te passen, na een scheiding lokt het losbandige leven van toen. Steeds meer feestorganisatoren ontdekken deze markt voor de oudere jongere. Het feestconcept 40up is inmiddels een festijn dat door Nederland toert en elk feest trekt honderden mannen en vrouwen die weer eens lekker los willen op oude hits.

Drags collecteren voor Aidsfonds

Parool, woensdag 2 december 2009.

Als accessoire paste de collectebus de meeste drags niet zo goed. Het lompe plastic was niet ingelegd met glimsteentjes of beplakt met veren. Het groen van de bus paste wel weer mooi bij de outfit van Gimmy More, die gisteravond een complet had samengesteld rond die kleur. Tule, veren, make-up. Rinkelen deed de bus wel lekker, en als de aandacht eenmaal was gevestigd op de verschijningen, dan kwamen de munten vanzelf uit de portemonnee.

Voor de vierde keer hielden de Begging Babes de collecte voor het Aids Fonds tijdens Lovedance, het jaarlijkse feest in Paradiso op Wereld Aidsdag. Omdat de organisatie het na zes edities tijd vond om het programma uit te breiden en meer heteropubliek aan te spreken was er nu ook een muziekprogramma in dj café Twstd en café de Balie. Bovendien was de verkleedpartij van de Begging Babes in Club Church voor iedereen toegankelijk. Nagenoeg niemand maakte van de kans gebruik om de cruise club in de Kerkstraat te bekijken, maar dat maakte het in de kleine kleedkamer niet minder gezellig. Fotografen drongen om beurten naar binnen om vast te leggen hoe laag over laag make-up werd aangebracht, een gladgeschoren hoofd onder een pruik verdween, en ballonnen in de jurkjes werden gefrut.

Live muziek tijdens ADE

Parool, 23 oktober 2009

Wie denkt dat dance alleen maar wat nummers achter elkaar  gemixt zijn heeft het mis. Gisteravond waren er tijdens het Amsterdam Dance Event bijzondere live optredens. Met echte instrumenten.

In Bitterzoet stond de vreemdste eend in de bijt van het festival waarin de stampende vierkwartsmaat het hardste schreeuwt.  Funkmissionaris Dam Funk uit Los Angeles kwam daar het publiek bespelen met vinyl, laptop, keytar en zijn smachtende stem. Die van de microfoon een flinke galm  meekreeg. Tussen zijn eigen nummers door draaide hij platen die hij af en aankondigde, weer met die galm, en hij vermeldde uit welk jaar ze kwamen. Begin jaren tachtig, meestal.

Ook solo en live ging de Amsterdamse dj en producer San Proper, in de Westerunie. Voor het eerst met drumstel, bas en electronica.  Naar verluid werd de show door het publiek dat voor het feestje van Isis kwam niet helemaal begrepen, maar Amsterdamse muziekaddicts waren diep onder de indruk.