Stilte was ’t spannends op 5daysoff

Artikel Parool, maandag 8 maart 2010. Met Sander Kerkhof.

De stilte was op dancefestival 5daysoff het spannendst. Een half uur duurde de stroomstoring in Paradiso, zaterdagnacht.

De Italiaanse electropunkers The Bloody Beetroots waren net bezig om de uitverkochte zaal gek te maken met hun mix van rock en pompeuze melodieën, toen het geluid uitviel. Naarmate de stilte, opgevuld door morrend publiek en vallende plastic glazen, langer duurde, werd het spannender: zou het probleem worden opgelost? Een half uur later sprongen de gemaskerde mannen weer achter hun instrumenten. En zodra hun trancy/DC-stijl weer door de boksen klonk ontplofte het publiek.

Aan enthousiast dansers geen gebrek bij deze editie van 5daysoff. Bijna alle nachten, van woensdag tot en met zondag in Paradiso en de Melkweg, waren uitverkocht. Dubstepfeest Oi!, donderdag in Paradiso, was propvol met muziekliefhebbers. Als hongerige kippen drongen ze voor het podium, borst vooruit, neus in de lucht, elke donkere dreun in het lijf opnemend. Het genre met de donkere diepe bassen lijkt op het festival inmiddels net zo populair als techno.

Advertenties

Maskers: geen superster maar superheld

Artikel Kunstbijlage Parool 3 maart met Sander Kerkhof

Doom, The Bloody Beetroots en Redshape: drie artiesten die gemaskerd optreden tijdens het dancefestival 5daysoff dat vanavond begint. Een mysterieus uiterlijk brengt steevast de geruchtenmachine opgang. Fijne reclame.

Gaat donderdag de echte Doom schuil achter het masker, of betreedt een nepperd het podium tijdens 5daysoff? Fans vroegen de afgelopen weken Paradiso om een garantie de echte Doom, Amerikaanse undergroundrapper, te zullen zien optreden. En om de verzekering geld terug te kunnen krijgen als iemand anders met het stalen gezichtsmasker de microfoon zou vasthouden.

“De geruchten op internet over een nepDoom verspreiden zich als een kankergezwel,” zegt Kees Heus van Paradiso, die de rapper geboekt heeft. “Maar we weten zeker dat we de echte Doom hebben. We hebben een werkvisum geregeld dus we hebben een kopie van zijn paspoort.”

Daniel Dumile, zoals Doom echt heet, had al voor hij twaalf jaar geleden gemaskerd ging optreden een cultstatus bereikt met de groep KMD, maar het stalen masker heeft bijgedragen aan het mysterie rond de artiest en de spanning die hangt rond zijn schaarse shows. Dat geldt ook voor de andere twee gemaskerde artiesten die optreden tijdens het electronische muziekfestival in Paradiso en de Melkweg. De Duitse technoproducer Redshape, met een masker van een glad, glanzend rood expressieloos gezicht, en het Italiaanse springpunkhouse duo The Bloody Beetroots die zich op het podium nooit laten zien zonder hun zwarte nylonkousen met witte driehoeken over de ogen, krijgen extra aandacht juist omdat ze hun gezicht niet laten zien.

BNN houdt de State Awards exclusief

Parool, dinsdag 15 december

Prijzenfestijn in hiphopland, maandagavond in de Melkweg. Nou ja, in een deel van hiphopland. ”De State Awards zijn natuurlijk ook een beetje de Kees Awards,” zei presentator Lange Frans aan het begin van de avond.

Wie ‘Kees’ zegt in hiphopland weet over wie het gaat: platenbaas Kees de Koning. Bijna alle winnaars hadden iets met Kees te maken. Eerder dit jaar kreeg Fresku een contract bij Top Notch, het hiphoplabel dat door De Koning werd opgericht. Fresku kreeg maandagavond prijzen voor beste single, Rookie of the Year, en werd gelauwerd voor zijn teksten. Dat laatste overigens niet voor het nummer Brief aan Kees, maar voor zijn single Twijfel.

Wie wil de nieuwe Nachtburgemeester worden?

Parool, donderdag 10 december

Nachtburgemeester Club zonder Filter

De verkiezing van de nachtburgemeester van Amsterdam vindt plaats in februari, eerder dan gepland. De organisatie hoopt het nachtleven zo op de politieke agenda te krijgen.

De verkiezing van de vierde nachtburgemeester van Amsterdam vindt nu plaats op 19 februari in de Melkweg in plaats van in mei. De gemeenteraadsverkiezing is op drie maart.
Marco de Goede van Groen Links, die in 2003 initiatiefnemer was van de Nachtburgemeesterverkiezingen, hoopt dat het nachtleven een belangrijk punt wordt in de debatten tussen politici naar aanloop van die verkiezingen.
De huidige nachtburgemeester, Josine Neyman en Kristel Mutsters van Club zonder Filter, wezen het idee van een debat voorafgaand aan de verkiezing van hun opvolger echter van de hand. “Veel te saai en langdradig.” De politici zullen nu onderworpen worden aan een quiz over het nachtleven, gehost door MC Buttslammer.
Kandidaten voor de functie van twee jaar worden nog gezocht. Dragqueen Jennifer Hopelezz stelde zich vorige maand al verkiesbaar.

Brappp! M’n eerste stuk in Vrij Nederland

Op dagen dat ik vond dat ik toch maar geen ontslag moest nemen bij het Parool vreesde ik dat een freelancend leven mij zou drijven tot het tikken van stukjes voor de Blokker Kerstgids. Of tot het schrijven van klanteninformatie op de site van een verzekeraar.

Daarom maakt mijn eerste stuk, ik hoop dat dit de eerste is van meer, in Vrij Nederland mij zo vrolijk. Ik kan nog steeds mijn neus steken in zaken waar ik meer van wil weten en er nog wat mee verdienen ook. En Nalden staat deze week nog wel op de cover. Een betere salesman voor m’n stuk is er niet, s’pose.

————————————————————————————————-

Vrij Nederland, 3 december 2009

De discogeneratie wil doordansen. Niet tussen de tieners, maar met mensen van eigen leeftijd. Op muziek van toen.

Bent u veertigplusser? Zo iemand die ophield met dansen toen de house zijn intrede deed? En heeft u de laatste tijd nog wel eens lekker gedanst? Nee zeker? Zou u dat wel willen?

Dan bent u niet de enige. De mensen van de discogeneratie (en ietsje ouder) willen de dansvloer weer op. Niet in een muffig buurthuis, maar in een echte club. Waar ze muziek horen die ze kennen, en kunnen dansen met leeftijdgenoten. Een deel van hen heeft altijd rondgedoold in het nachtleven, anderen keren na een tijd van keurige afwezigheid weer terug. De kinderen zijn inmiddels oud genoeg om op zichzelf te passen, na een scheiding lokt het losbandige leven van toen. Steeds meer feestorganisatoren ontdekken deze markt voor de oudere jongere. Het feestconcept 40up is inmiddels een festijn dat door Nederland toert en elk feest trekt honderden mannen en vrouwen die weer eens lekker los willen op oude hits.

Zweterig backstage terwijl het publiek juicht

Credit: Daniel Cohen. Mark Ronson backstage.

Parool, 6 oktober 2009

Concentratie, ontlading, zweet. Fotograaf Daniel Cohen stond ruim twee jaar achter het podium van Paradiso en de Melkweg. Om artiesten vast
te leggen in het moment tussen show en toegift.

De zanger van Kula Shaker kijkt doods de camera in. Zweet druipt van zijn gezicht, stropdas is losgetrokken. Pupillen gigantisch. Deze man is heel erg aan de dope, of heeft tijdens de show zoveel gegeven dat er niets van hem over is. Dit is wat fotograaf Daniel Cohen (30) voor ogen had toen hij zijn eerste fotoproject begon: het kwetsbare en glorieuze moment vastleggen tussen het laatste nummer van de show en de toegift. Het moment dat de zaal staat te juichen om meer, en de artiest even kan ontspannen. Of juist zijn best moet doen om de concentratie vast te houden. Zoals Mark Ronson, die, geleund tegen een muur, staart naar het niets terwijl hij een dik donker brouwsel drinkt uit een glas. “Op de achtergrond is een ruzie aan het ontstaan,” vertelt Cohen. “Tussen de muzikanten onderling. Vlak na de foto gaat Ronson zich ermee bemoeien.”
Heel dichtbij is Cohen gekomen. Tegen de zeventig artiesten heeft hij vastgelegd in de donkere gangetjes vlak achter de podia. Elke keer ging hij ’s middags naar Paradiso of de Melkweg. Soms stuurde productie van de zaal hem al weg: gaat toch niet lukken met deze groep. Maar meestal introduceerde de zaal Cohen bij de tourmanager. Zodat hij kon vertellen over zijn project. Hoe langer hij bezig was, hoe makkelijker het ging. Tot ze soms alleen nog maar wilden weten: wie heb je al gedaan? En als hij dan zei: Sinead O’Connor, Maceo Parker, Chaka Khan en The Kooks, dan was het al goed. Hoefde ze de foto’s niet eens te zien. “Dat vond ik wel jammer, ik wilde dan ook graag mijn kindje laten zien.”

Lady GaGa spettert in slimme popliedjes

Recensie Parool, 21 juni 2009

Het krachtige silhouet van Lady GaGa wordt langzaam uitgelicht in de slierten uit de rookmachine. Als een krijger staat ze daar, armen gebogen de lucht in. Minutenlang. Tot het licht haar futuristische pakje van discobolmateriaal doet fonkelen. En de muziek begint.
Lady GaGa, de 23-jarige zangeres en performer, speelde zichzelf naar bekendheid in de New Yorkse clubscene. Ze zong haar liedjes in bars, had een burlesque show waarin ze haar keuze voor extravagante pakjes, verleiden en entertainen tot perfectie verfijnde.
De liedjes van Lady GaGa, door haarzelf ‘elektronische pop zonder soul’ genoemd, hebben niet veel om het lijf. Het zijn slimme popliedjes met de juiste dosis viezigheid in de teksten. Vrolijk uptempo, pakkende refreintjes, veel herhalingen en vunzige verwijzingen als ‘I wanna take a ride on your disco stick’. Teksten gaan over rijk en jong zijn, over uitgaan, drank, seks. Entertainment is het doel, niet de vervoering.
Nog geen jaar geleden stond Stefani Joanne Angelina Germanotta, zoals Lady GaGa echt heet, voor een paar half-geïnteresseerden te spelen op het NDSM-terrein tijdens Valtifest. Programmeur Joost van Bellen wist het zeker: dit ging een grote worden. In haar eentje op een rommelig podium bij daglicht kwam Lady GaGa’s act toen niet echt over.
Inmiddels heeft ze dikke wereldhits gescoord met onder meer Just Dance en Pokerface, heeft haar debuutalbum The Fame (2008) heel goed verkocht, wordt ze de nieuwe Madonna genoemd, en is ze rap groter gegroeid dan toen deze tour geboekt werd. HMH had Lady GaGa ook wel vol gekregen.
De Melkweg was gisteren uitverkocht, net als Paradiso zaterdag. De zaal stond vol jonge gays, kinderen, een groepje emo’s, meiden in leuke jurkjes. Met gegil begroeten ze elke nieuwe creatie waarin de ster op het podium verschijnt, geflankeerd door haar drie dansers. Steeds zijn het de billen van Lady GaGa die de meeste aandacht opeisen. De jurk-creaties, of jasjes vallen nauwelijks over haar heupen.