Parool, 6 oktober 2009
Concentratie, ontlading, zweet. Fotograaf Daniel Cohen stond ruim twee jaar achter het podium van Paradiso en de Melkweg. Om artiesten vast
te leggen in het moment tussen show en toegift.
De zanger van Kula Shaker kijkt doods de camera in. Zweet druipt van zijn gezicht, stropdas is losgetrokken. Pupillen gigantisch. Deze man is heel erg aan de dope, of heeft tijdens de show zoveel gegeven dat er niets van hem over is. Dit is wat fotograaf Daniel Cohen (30) voor ogen had toen hij zijn eerste fotoproject begon: het kwetsbare en glorieuze moment vastleggen tussen het laatste nummer van de show en de toegift. Het moment dat de zaal staat te juichen om meer, en de artiest even kan ontspannen. Of juist zijn best moet doen om de concentratie vast te houden. Zoals Mark Ronson, die, geleund tegen een muur, staart naar het niets terwijl hij een dik donker brouwsel drinkt uit een glas. “Op de achtergrond is een ruzie aan het ontstaan,” vertelt Cohen. “Tussen de muzikanten onderling. Vlak na de foto gaat Ronson zich ermee bemoeien.”
Heel dichtbij is Cohen gekomen. Tegen de zeventig artiesten heeft hij vastgelegd in de donkere gangetjes vlak achter de podia. Elke keer ging hij ’s middags naar Paradiso of de Melkweg. Soms stuurde productie van de zaal hem al weg: gaat toch niet lukken met deze groep. Maar meestal introduceerde de zaal Cohen bij de tourmanager. Zodat hij kon vertellen over zijn project. Hoe langer hij bezig was, hoe makkelijker het ging. Tot ze soms alleen nog maar wilden weten: wie heb je al gedaan? En als hij dan zei: Sinead O’Connor, Maceo Parker, Chaka Khan en The Kooks, dan was het al goed. Hoefde ze de foto’s niet eens te zien. “Dat vond ik wel jammer, ik wilde dan ook graag mijn kindje laten zien.”